زرگری به دو معنا به کار می‌رود، نخست، به عنوان شغل و حرفه‌ای که به ساخت زیورآلات و مصنوعات طلا و نقره اختصاص دارد. دوم، به عنوان یک زبان رمزی که در گذشته برای برقراری ارتباط مخفیانه میان افراد استفاده می‌شده است. زرگری به عنوان یک حرفه، هنر طراحی و ساخت زیورآلات و اشیای زینتی از طلا، نقره و سایر فلزات گرانبهاست. این شغل شامل مراحل مختلفی از جمله طراحی، ریخته‌گری، حکاکی و پرداخت می‌باشد. زبان زرگری یک زبان رمزی است که با تغییراتی در تلفظ کلمات، زبانی جدید ایجاد می‌کند. این زبان عمدتاً برای برقراری ارتباط مخفیانه و جلوگیری از شنیده شدن صحبت‌ها توسط دیگران به کار می‌رفته است. طایفه یا ایل زرگر شامل گروهی از ترک‌زبانان است که در استان‌های اردبیل، قزوین و مناطقی از جمهوری آذربایجان و حتی جنوب ایران پراکنده‌اند. مردم زرگری به گروهی از رومی‌تبارها اطلاق می‌شود که در روستای زرگر شهرستان آبیک و اطراف آن سکونت دارند. بنابراین، هنگام استفاده از واژه زرگری، توجه به زمینه گفتار ضروری است تا مشخص شود کدام یک از این معانی مد نظر است.