لاف زدن به معنای خودستایی و ادعای نادرست است، و به رفتارهایی اشاره دارد که در آن فرد به صورت اغراق‌آمیز درباره خود یا توانایی‌هایش صحبت می‌کند. به طوری که این ادعاها ممکن است واقعی نباشند و بیشتر به منظور جلب توجه یا خودستایی صورت می‌گیرند.
معنی و توضیحات
خودستایی و خودبزرگ‌بینی: لاف زدن به معنای بالیدن به خود و افتخار کردن به ویژگی‌ها یا دستاوردهایی است که ممکن است واقعی نباشند یا اغراق‌آمیز باشند. این نوع رفتار به منظور جلب توجه یا تحسین دیگران صورت می‌گیرد.
دعوی باطل: در این معنا، لاف زدن به ادعاهای نادرست و غیرواقعی اشاره دارد. فردی که لاف می‌زند، ممکن است درباره توانایی‌ها، موفقیت‌ها یا ویژگی‌های خود به گونه‌ای صحبت کند که واقعیت ندارد.
گزافه‌گویی: لاف زدن همچنین به سخن گفتن به صورت اغراق‌آمیز و بی‌مورد اشاره دارد. این نوع سخن گفتن می‌تواند شامل رجز خواندن یا قپی کردن باشد، به این معنا که فرد به گونه‌ای صحبت می‌کند که خود را بزرگ‌تر از آنچه که هست نشان دهد.
مثال‌های کاربردی
او همیشه لاف می‌زند که بهترین بازیکن تیم است، در حالی که واقعاً اینطور نیست.
به جای لاف زدن، بهتر است که به عمل‌کرد خود بپردازد.