گوش به خود داشتن به معنای مراقبت از خود و توجه به نیازهای جسمی، ذهنی، عاطفی و معنوی است. این مفهوم به عنوان یک فرایند شناخت و برآورده کردن نیازهای اساسی خود است، زیرا اگر این نیازها نادیده گرفته شوند، هیچ روش کاهش استرسی نمی‌تواند مؤثر باشد.
ابعاد مختلف:
خود مراقبتی جسمی: این شامل خواب کافی، تغذیه سالم، ورزش منظم و مراجعه به پزشک برای چکاپ‌های دوره‌ای است. به عنوان مثال، اگر خواب کافی نداشته باشید، نمی‌توانید به خوبی مراقبه کنید و در نتیجه احساس خستگی و بی‌حالی خواهید داشت.
خود مراقبتی اجتماعی: ارتباطات اجتماعی و وقت گذراندن با دوستان و خانواده برای سلامت روان بسیار مهم است. این به شما کمک می‌کند تا احساس تعلق و حمایت اجتماعی داشته باشید. برای ارزیابی این بعد، می‌توانید از خود بپرسید که آیا به اندازه کافی با دوستان و خانواده وقت می‌گذرانید یا خیر.
خود مراقبتی ذهنی: این شامل فعالیت‌هایی است که ذهن شما را تحریک می‌کند، مانند خواندن کتاب، حل پازل یا یادگیری موضوعات جدید. همچنین، تمرین مهربانی با خود و پذیرش خود نیز در این زمینه مهم است.
خود مراقبتی عاطفی: این بعد به شما کمک می‌کند تا احساسات خود را به طور سالم پردازش کنید. صحبت کردن با دوستان یا خانواده درباره احساسات و انجام فعالیت‌هایی که به شما کمک می‌کند تا احساساتتان را پردازش کنید، از جمله این موارد است.
خود مراقبتی معنوی: این شامل فعالیت‌هایی است که به شما احساس معنا و ارتباط عمیق‌تری با جهان می‌دهد. این می‌تواند شامل مراقبه، دعا، یا حتی فعالیت‌های هنری باشد که به شما احساس رضایت می‌دهد.
گوش به خود داشتن نه تنها به شما کمک می‌کند تا با استرس‌های روزمره بهتر کنار بیایید، بلکه به بهبود کیفیت زندگی و افزایش بهره‌وری شما نیز کمک می‌کند. افرادی که به نیازهای خود توجه می‌کنند، معمولاً احساس خستگی کمتری دارند و توانایی بیشتری برای مقابله با مسائل و مشکلات زندگی دارند.
