عبارت «از خود بشدن» در زبان فارسی به حالتی اشاره دارد که فرد دچار نوعی بی‌هوشی موقت یا ناتوانی در کنترل هوشیاری خود می‌شود. به عبارت دیگر، از خود بشدن یعنی حالتی که شخص از خود خارج می‌شود و هوشیاری، تمرکز یا کنترل بر جسم و ذهنش را از دست می‌دهد. این حالت ممکن است به دلایل مختلفی مانند ضعف جسمانی، شوک عصبی، خستگی شدید، یا عوامل روحی و روانی اتفاق بیفتد. در گفتار عامیانه، از خود بشدن معمولاً برابر است با بیهوش شدن یا غش کردن.
کاربردهای مختلف
بیهوش شدن: رایج‌ترین کاربرد از خود بشدن، توصیف حالتی است که فرد ناگهان هوشیاری‌اش را از دست می‌دهد، مانند غش کردن یا بیهوش شدن.
حالت ضعف و ناتوانی: این عبارت ممکن است در شرایطی استفاده شود که فرد حالتی نزدیک به غش و ضعف شدید دارد، اما شاید کاملاً بیهوش نشده باشد؛ مثلاً کسی که خیلی ضعیف شده و نمی‌تواند درست ایستاده یا حرکت کند.
وضعیت‌های روحی: گاهی نیز این اصطلاح به معنای خروج ذهن از تمرکز و در خود فرورفتن است، اگرچه این کاربرد کمتر معمول است و بیشتر معنای فیزیکی دارد.