بحر روحانی به معنای عمق و وسعت روحانی و عرفانی است که در ادبیات عرفانی به آن اشاره شده است. این اصطلاح به تجربه‌های معنوی و شناخت عمیق از خود و جهان اطراف اشاره دارد. در عرفان، این دریا به عنوان منبعی از حکمت و معرفت تلقی می‌شود که انسان را به درک عمیق‌تری از حقیقت وجود و ارتباط با خداوند رهنمون می‌کند. دستیابی به این اصطلاح نیازمند تلاش و تمرین مداوم در زمینه‌های معنوی است. این شامل مراقبه، دعا، و مطالعه متون عرفانی می‌شود. همچنین، پرهیز از موانع روحانی مانند غفلت و دنیاگرایی می‌تواند به انسان کمک کند تا به این دریای عمیق دست یابد. بازسازی ارتباط با خود و شناخت عمیق‌تر از روح نیز از جمله روش‌های مؤثر در این مسیر است.