جنبش جنگل، که با هدف حفاظت از منابع طبیعی و جنگل‌ها در ایران شکل گرفت، یکی از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین حرکات اجتماعی در تاریخ معاصر کشور محسوب می‌شود. این جنبش در اوایل قرن بیستم و در دوران قاجاریه به وقوع پیوست و به‌ویژه به‌دلیل تخریب گسترده جنگل‌ها و منابع طبیعی، شکل گرفت. فعالان این جنبش، با آگاهی نسبت به اهمیت جنگل‌ها برای حفظ محیط زیست و تعادل اکولوژیک، تلاش کردند تا توجه عمومی و دولتی را به این موضوع جلب کنند. جنبش جنگل نه تنها به دنبال حفاظت از جنگل‌ها بود، بلکه به‌عنوان یک نماد از تلاش برای احقاق حقوق مردم و ایجاد تغییرات در سیاست‌های حاکمیتی نیز مطرح شد. این حرکت، به نوعی نمایانگر نارضایتی از فساد و سوء مدیریت در استفاده از منابع طبیعی به شمار می‌رفت. در این راستا، رهبران جنبش با برگزاری تجمعات و نوشتن مقالات و نامه‌ها، سعی در جلب حمایت عمومی و ایجاد یک موج فکری برای حفاظت از جنگل‌ها داشتند. در نهایت، به عنوان یک نقطه عطف در تاریخ محیط زیست ایران شناخته می‌شود و تاثیرات آن بر روی سیاست‌های زیست‌محیطی و اجتماعی کشور همچنان قابل مشاهده است. این جنبش، یادآور آن است که حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی، نه تنها وظیفه‌ای انسانی، بلکه ضرورتی حیاتی برای بقای نسل‌های آینده به شمار می‌رود.