صلح به معنای دوستی اجتماعی، همدلی، مهربانی، عدالت و برابری در absence از خصومت و خشونت است. در این راستا، صلح به شرایطی آرام و بدون دغدغه، عاری از نگرانی، کشمکش و ستیز اشاره دارد. این مفهوم به عنوان یک آرمان جهانی شناخته می‌شود. صلح یک مفهوم مطلق نیست و بسته به دیدگاه‌های دینی و فرهنگی، تعاریف متفاوتی از آن وجود دارد. همچنین، می‌توان صلح را از جنبه‌های مختلفی مورد بررسی قرار داد که شامل مسائل مرتبط با جنگ، خلع سلاح، کنترل تسلیحات نظامی و موضوعات دیگر است. انفجارهای هسته‌ای صلح‌آمیز به انفجارهایی اطلاق می‌شود که به منظور اهداف غیرنظامی انجام می‌گیرند. این انفجارها معمولاً برای حفاری و ساخت کانال‌ها، بندرها و دیگر پروژه‌های بزرگ عمرانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. به طور کلی، از انفجارهای هسته‌ای برای ایجاد زیرساخت‌ها بهره‌برداری می‌شود. همچنین، انرژی هسته‌ای در تولید برق، هدایت فضاپیما و سایر کاربردهای مشابه نیز به کار می‌رود. نخستین تحقیقات در زمینه استفاده از نیروی انفجار هسته‌ای برای مقاصد غیرنظامی، از دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۰ در ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی آغاز شد. در ایالات متحده، مجموعه‌ای از آزمایش‌ها تحت عنوان پروژه شخم زنی انجام شد. برخی از ایده‌های مورد بررسی شامل انفجار برای ایجاد کانال جدید پاناما، استفاده از انفجارهای زیرزمینی به منظور تولید برق و انواع تحقیقات زمین‌شناسی بود. بزرگ‌ترین آزمایش حفاری در آزمایش هسته‌ای سدان در سال ۱۹۶۲ صورت گرفت که منجر به آزاد شدن مقدار زیادی گاز رادیواکتیو در جو شد. در اواخر دهه ۱۹۶۰، مخالفت عمومی با پروژه شخم زنی به طور فزاینده‌ای افزایش یافت. یک مطالعه اقتصادی در سال ۱۹۷۰ درباره این پروژه ادعا کرد که انفجارهای هسته‌ای عملاً هیچ سودی ندارند. پروژه شخم زنی Plowshare از دهه ۱۹۶۰ به تدریج کاهش علاقه را تجربه کرد و در سال ۱۹۷۷ به طور رسمی لغو شد. برنامه هسته‌ای شوروی چند سال پس از تلاش‌های ایالات متحده آغاز شد. در این برنامه، بسیاری از نسخه‌های قبلی که در طرح‌های اقتصادی ملی به کار رفته بودند، دوباره مورد بررسی قرار گرفتند. با این حال، این برنامه به مراتب وسیع‌تر بود و در نهایت ۲۳۹ آزمایش هسته‌ای انجام شد. در برخی از این آزمایش‌ها، مواد رادیواکتیو به محیط زیست آزاد گردید، از جمله انتشار قابل توجه پلوتونیوم در آب‌های زیرزمینی و آلودگی منطقه‌ای نزدیک رودخانه ولگا. بخش عمده‌ای از این برنامه در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۸۰ به استفاده از بمب‌های بسیار کوچک برای تولید امواج شوک با هدف اندازه‌گیری لرزش اختصاص داشت. به عنوان بخشی از این آزمایش‌ها، دو بمب با موفقیت برای مسدود کردن فوران چاه‌های نفت به کار گرفته شدند. این برنامه به طور رسمی در سال ۱۹۸۸ به پایان رسید.
