لغت نامه دهخدا
مکفن. [ م ُ ف َ ] ( ع ص ) رجل مکفن؛ مرد که او را نمک و شیر و نانخورش نباشد. ج، مکفنون. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ): قوم مکفنون؛ قومی که آنان را نمک و شیر و نانخورش نباشد و عبارت لسان چنین است: قومی که پیش آنان نمک نباشد. ( از اقرب الموارد ).
مکفن. [ م ُ ک َف ْ ف َ ] ( ع ص ) کفن پوشیده و کفن کرده. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تکفین شود.