لغت نامه دهخدا قوزع. [ ق َ زَ ] ( ع ص، اِ ) گردن بند لازم که پیوسته باشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). گویند: قلدتم قَلائِدَ قوازع؛ ای طوقتم اطواقاً لاتفارقکم ابداً. ( منتهی الارب ). || خزی و عار. ( اقرب الموارد از تاج العروس ).
