«یَأْکُلُواْ» یکی از واژگان پرکاربرد در قرآن کریم است و از ریشه ثلاثی «أ-ک-ل» در زبان عربی گرفته شده است که به معنای «خوردن» می‌باشد. این فعل در قالب مضارع منصوب به کار رفته و به معنای «تا بخورند» یا «بخورند» است. بسته به ساختار نحوی آیه، این فعل معمولاً در جملاتی به‌کار می‌رود که با اهداف اخلاقی، اجتماعی یا تربیتی، رفتار انسان‌ها در زمینه مصرف نعمت‌های الهی، اموال دیگران، یا روابط میان مردم را تبیین می‌کند.
در بسیاری از آیات قرآن، فعل «یَأْکُلُواْ» نه فقط به معنای ظاهری خوردن غذا، بلکه به صورت استعاری برای اشاره به مصرف مال، بهره‌برداری نادرست، یا حتی ظلم مالی و اقتصادی به‌کار می‌رود. برای مثال، در آیاتی که درباره خوردن مال یتیم یا اموال مردم به ناحق سخن گفته شده، از این فعل استفاده شده است تا نشان دهد که برخی از افراد، به جای رعایت عدالت، در حال «بلعیدن» ناحق هستند؛ مانند آیه: «إِنَّ الَّذِینَ یَأْکُلُونَ أَمْوَالَ الْیَتَامَى ظُلْمًا...» که در آن، «یَأْکُلُونَ» نشان‌دهنده ظلم اقتصادی است.
بنابراین، واژه «یَأْکُلُواْ» در قرآن تنها به معنای عمل فیزیکی خوردن محدود نمی‌شود، بلکه مفهومی گسترده‌تر و عمیق‌تر دارد که به رفتار انسان در قبال نعمت‌ها، اموال و حقوق دیگران مربوط می‌شود. قرآن کریم از این واژه برای آموزش درست مصرف کردن، پرهیز از تجاوز به حقوق مالی دیگران، و تشویق به بهره‌برداری مشروع از نعمت‌های الهی استفاده می‌کند.
