گوش سنب

گوش سنب یک واژه فارسی است که به دو معنی اصلی اشاره دارد:

صفت: در معنای اول، این اصطلاح به عنوان صفت به اشیاء تیز و نوک‌تیز اطلاق می‌شود که می‌توانند گوش را سوراخ کنند. این نوع اشیاء می‌توانند شامل سوزن‌ها، میخ‌ها یا هر شیء دیگری با نوک تیز باشند.

اسم: در معنای دوم، گوش سنب به عنوان اسم به هزارپا اشاره می‌کند. هزارپا، که به انگلیسی centipede نامیده می‌شود، نوعی حشره است که دارای بدنی کشیده و تقسیم شده است و به خاطر تعداد بسیار زیاد پاهایش شناخته می‌شود.

لغت نامه دهخدا

گوش سنب. [سُمْب ْ ] ( اِ مرکب ) هزارپا. ( ذخیره خوارزمشاهی ).

فرهنگ فارسی

۱ - ( صفت ) آنچه گوش را سوراخ کند. ۲ - ( اسم ) هزار پا
هزارپا