لغت نامه دهخدا کالوارت. [ کال ْ ] ( اِخ ) دنی. از اهل فلاندر بلژیک که در سال 1540 م. در آنورس به دنیا آمد و در سال 1619 بدرود حیات گفت. وی مؤسس مکتبی است در بولونْی. گید، دومینیکن و آلبان از شاگردان این مکتب بودند.
