لغت نامه دهخدا
کاترسان. [ رِ ] ( اِخ ) نوعی از سنا ( سنای چهارصد نفره ) مؤَسَّس در آتن، توسط «سولون » که بجای آن «کلیستن » مجالس پانصد نفره را برقرار کرد.
کاترسان. [ رِ ] ( اِخ ) نوعی از سنا ( سنای چهارصد نفره ) مؤَسَّس در آتن، توسط «سولون » که بجای آن «کلیستن » مجالس پانصد نفره را برقرار کرد.