پرغضب صفتی مرکب است که در زبان و ادبیات فارسی به‌کار می‌رود. این واژه به‌صورت ترکیبی از دو جزء پر به‌معنای آکنده و همراه با چیزی، و غضب به‌معنای خشم و عصبانیت ساخته شده است. از این رو، معنای اصلی آن آکنده از خشم یا خشمگین است و برای توصیف حالتی از شدت عصبانیت در فرد به‌کار می‌رود. در متون ادبی و تاریخی فارسی، این واژه اغلب برای بیان حالت کسی که از حد معمول خشمگین‌تر است، استفاده شده و بار معنایی شدیدی دارد. کاربرد آن بیشتر در قالب نوشتار رسمی و ادبی دیده می‌شود و در گفتار روزمره کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. این واژه با حفظ ساختار اصلی و رعایت قواعد املایی فارسی، نمونه‌ای از ظرفیت زبان فارسی در ساخت واژه‌های ترکیبی پرمعناست.
