لغت نامه دهخدا ویشگرد. [ ش َ گ ِ ] ( اِخ ) شهری است استوار اندرمیان کوه و صحرا نهاده بر حد میان چغانیان و ختلان واندر وی دایم باد آید و تربت شقیق بلخی رحمةاﷲعلیه آنجاست و از وی زعفران بسیار خیزد. ( حدود العالم ).
