واذیج

لغت نامه دهخدا

واذیج. ( اِ ) وادیج. رجوع به وادیج شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - چوب بندی که تاک انگور را بر بالای آن اندازند: داربست مو. ۲ - جایی که انگور از آن آویزند. ۳ - جایی از تاک که خوش. انگور از آن روید. ۴ - آستینی است که از پارچ. سفید و آبی و غیره قلمی آجیده میکردند و شاطران و پیاده روان مانند ساق چاقشور بر پای میکشیدند.