نیوفتادن مصدری منفی و به‌معنی فرود نیامدن، سقوط نکردن یا پایین ننشستن است. این واژه در اصل از ترکیب پیشوند نفی «نیـ» و مصدر «اُفتادن» ساخته شده و در مقابل معنای مثبت آن به‌کار می‌رود. در متون ادبی و نگارش رسمی، این واژه برای بیان عدم وقوع یک رویداد یا حالتِ سقوط و فرود استفاده می‌شود. به‌عنوان نمونه می‌توان گفت: برگ‌های پاییزی از آن درختِ همیشه‌سبز نیُفتاد یا در آن میدان جنگ، حتی یک تیر نیز به هدف نیُفتاد. برای آگاهی بیشتر دربارهٔ ریشه‌شناسی، کاربردهای تاریخی و موارد استعمال این واژه، می‌توان به مدخل اُفتادن در فرهنگ‌های معتبر زبان فارسی مراجعه نمود.