کلمه‌ی «ناشکن» به معنای چیزی که نمی‌شکند یا شکستن آن ممکن نیست است. این واژه از ترکیب پیشوند نا به معنای نفی و شکن به معنای شکستن ساخته شده است. بنابراین، ناشکن به چیزی اطلاق می‌شود که در برابر شکستن مقاوم است و به آسانی آسیب نمی‌بیند یا از هم نمی‌پاشد.
این کلمه معمولاً برای توصیف اجسام یا مواد استفاده می‌شود که مقاومت بالایی دارند و در برابر فشار یا ضربه‌های شدید شکسته نمی‌شوند. برای مثال، یک شیشه‌ی ناشکن یا ظرف ناشکن به معنی ظرفی است که شکستن آن به‌سختی ممکن است یا غیرممکن است.
در مجموع، این کلمه به ویژگی مقاومت در برابر شکستگی یا آسیب‌پذیری پایین اشاره دارد و ممکن است در کاربردهای مختلفی از جمله توصیف مواد، اجسام، یا حتی ویژگی‌های انسان‌ها به کار رود.