لغت نامه دهخدا
نابستگی. [ ب َ ت َ / ت ِ ] ( حامص مرکب ) بسته نبودن. || عدم رفاده جراحت که هنوز به روی آن مرهم نگذاشته و آن را نبسته باشند. ( ناظم الاطباء ):
بر او گشت گریان و رخ را بخست
بدرید پیراهن او را ببست
بدو گفت مندیش کاین خستگی است
تبه بودن این ز نابستگی است.فردوسی.تنش را نگه کرد و آن خستگی
تبه دید خسته ز نابستگی.فردوسی.