لغت نامه دهخدا مچیل. [ م َ ] ( اِ ) به لهجه مردم طهران، تخمی که در جایی نهند تا مرغ همیشه بدانجا تخم نهد. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). و رجوع به مچی [ م َ ] و مچر شود.
