لغت نامه دهخدا
مواغدة. [ م ُ غ َ دَ ] ( ع مص ) مصاحب کردن کسی را. || رفتن کسی با دیگری. ( ناظم الاطباء ). || مجارات در رفتن. با یکدیگر در رفتن مسابقه نهادن. ( از اقرب الموارد ). || گاه مواغده را در ناقه واحد استعمال کنند زیرا یک دست ویک پای او با هم می روند و دست و پای دیگرش با هم. ( از اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ). || کار کردن چون دیگری. ( از اقرب الموارد ). || تقلید و ادای یکدیگر را درآوردن. ( یادداشت مؤلف ).