مقالعه

لغت نامه دهخدا

( مقالعة ) مقالعة. [ م ُ ل َ ع َ ] ( ع مص ) یکدیگر را قلع کردن. ( از اقرب الموارد ) ( از محیط المحیط ). || غرض المقالعة؛ نشانه ای که نوآموز نخستین بدان تیراندازد و آن نزدیکتر باشد، لهذا تیرانداز را به دراز و بلند کردن دست حاجت نباشد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از محیط المحیط ) ( از اقرب الموارد ).