مغروداء

لغت نامه دهخدا

مغروداء. [ م َ ] ( ع ص ) زمین سماروغ ناک. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به ماده قبل شود.