لغت نامه دهخدا ( مراوقة ) مراوقة. [ م ُ وَ ق َ ] ( ع مص ) متقابل بودن رواق کسی با دیگری. فهو رواقه و مراوقه. ( از متن اللغة ). رواق یکی در کنار و حیال رواق دیگری بودن. ( از اقرب الموارد ).
