لغت نامه دهخدا ( مراناة ) مراناة. [ م ُ ] ( ع مص ) مداراة.( اقرب الموارد ). با همدیگر نرمی کردن و مدارا نمودن.( ناظم الاطباء ): راناه؛ داراه و حاباه. ( متن اللغة ).