کلمه «محوال» به معنای کسی است که سخن بسیار محال و غیرواقعی می‌گوید. این واژه برای توصیف افرادی به کار می‌رود که گفتارشان با واقعیت و منطق سازگاری ندارد و بیشتر شامل اغراق، خیالبافی یا دروغ می‌شود.
محوال معمولاً سخنانی بیان می‌کند که تحقق آن‌ها بعید یا ناممکن است. گفتار او می‌تواند باعث گمراهی یا شگفتی دیگران شود، زیرا شنونده با احتمال بسیار کمی می‌تواند صحت گفته‌ها را بپذیرد. این ویژگی باعث می‌شود که محوال در جمع به عنوان کسی غیرقابل اعتماد یا خیال‌پرداز شناخته شود.
در ادبیات فارسی، واژه «محوال» برای بیان اغراق و خیالبافی در شعر و نثر به کار می‌رود. نویسندگان و شاعران از آن برای خلق شخصیت‌هایی با سخنان غیرواقعی یا برای تأکید بر غیرممکن بودن رخدادها استفاده می‌کنند. این کاربرد نشان‌دهنده اهمیت بینش عقلانی و تفکیک واقعیت از خیال در فرهنگ ادبی است.