لغت نامه دهخدا متباک. [ م ُ ت َباک ک ] ( ع ص ) بر هم نشیننده و ازدحام نماینده. ( آنندراج ). مجتمع و انبوه و فراهم آورنده. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تباک شود.
