لغت نامه دهخدا مأوم. [ م ُ ءَوْ وَ ] ( ع ص ) کلان سر زشت خلقت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بزرگ سر و بزرگ اندام و زشت خلقت. ( ناظم الاطباء ) ( از محیط المحیط ) ( از اقرب الموارد ).
