لغت نامه دهخدا لامبن. [ ب َ ] ( اِخ ) دنیس. عالم فقه اللغه فرانسوی. مولد «مُنتروی - سور - مر» ( 1572-1516 ). درنگ و تأنی و بطؤ عمل وی در کارها بحدی بود که در زبان فرانسه مصدر لامبینه ( به معنی درنگ به کار بردن ) از نام وی ساخته شده است.
