واژه‌ی قیشلاق با املای دیگر قشلاق و صورت تغییریافته‌ی قیشلاغ، اصطلاحی است که ریشه در زبان‌های ترکی و مغولی دارد و به‌عنوان اسم به‌کار می‌رود. این واژه به‌طور کلی به مکان یا منطقه‌ای اشاره دارد که دامداران و عشایر در فصول سرد سال، به‌ویژه در زمستان، در آن ساکن می‌شوند تا گله‌های خود را از سرمای طاقت‌فرسا در امان نگه دارند. برای دریافت اطلاعات کامل‌تر و دقیق‌تر در مورد این واژه، از جمله تاریخچه، کاربردهای جغرافیایی و تحولات معنایی آن، باید به مدخل اصلی قشلاق در منابع معتبر لغتنامه‌ای و دانشنامه‌ای مراجعه نمود. این مراجعه امکان درک عمیق‌تری از نقش این اصطلاح در فرهنگ کوچ‌نشینی و زندگی عشایری در مناطق مختلف را فراهم می‌کند. در نگارش این واژه و مشتقات آن، رعایت دقیق قواعد املایی فارسی، از جمله استفاده از نیم‌فاصله برای جلوگیری از جدانویسی نادرست حروف، ضروری است. این دقت نگارشی به حفظ یکپارچگی زبان و جلوگیری از بروز خطاهای رایج در نوشتار کمک شایانی می‌کند.
