لغت نامه دهخدا قؤوب. [ ق َ ] ( ع ص ) مرد بسیار آبخوار. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || اناء قؤوب؛ آوند بسیار آبگیر. قَوْاءَب. قَوْاءَبی. ( منتهی الارب ). رجوع به قوأبی شود.
