لغت نامه دهخدا
قسیب. [ ق َ ] ( ع اِ ) روانی آب که با آواز باشد. ( منتهی الارب ). بانگ آب. ( مهذب الاسماء ). جری الماء مع صوت. گوئی: سمعت قسیب الماء و خریره. ( اقرب الموارد ).
قسیب. [ ق ِس ْ ی َب ب ] ( ع ص ) سخت و دراز.( منتهی الارب ). الطویل من الرجال. ( اقرب الموارد ).
