قأقاء

لغت نامه دهخدا

قأقاء. [ ق َءْ ] ( ع اِ صوت ) آواز زاغان عراق. ( منتهی الارب ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
شیمیل
شیمیل
طی کشیدن
طی کشیدن
قرمساق
قرمساق
با دقت
با دقت