قاقالی واژه‌ای است که در متون کهن فارسی و گویش‌های محلی به‌کار رفته‌است. این واژه به‌صورت اسم به‌کار می‌رود و بر اساس منابع لغوی، به هر نوع شیرینی یا خوراکیِ شیرینی اطلاق می‌شده که ویژه‌ی کودکان تهیه می‌گردیده‌است. در بررسی‌های واژه‌شناختی، این لغت را می‌توان در زمره‌ی واژگان مهجور یا کمتر متداول زبان فارسی طبقه‌بندی نمود. برای دستیابی به اطلاعات دقیق‌تر در مورد ریشه‌شناسی، تاریخچه و کاربردهای دیگر این واژه، لازم است به مدخل اصلی آن، یعنی واژه‌ی قاقا، در فرهنگ‌های معتبر لغت مراجعه شود. مراجعه به منبع اصلی، امکان درک عمیق‌تر از خاستگاه این واژه و ارتباط معنایی آن با واژگان هم‌خانواده را فراهم می‌سازد. چنین پژوهشی نه‌تنها در غنای گنجینه‌ی واژگانی مفید است، بلکه در فهم بهتر سیر تحول تاریخی زبان فارسی نیز مؤثر خواهد بود.