لغت نامه دهخدا ( فلذة ) فلذة. [ ف ِ ذَ ] ( ع اِ ) پاره ای از گوشت و جگر و مال و از سیم و زر.ج، افلاذ، فِلَذ. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
