واژه عیهمان یکی از واژگان کهن و کمتر شناخته‌شده در زبان فارسی و عربی است که در متون قدیمی و منابع لغوی مانند «منتهی‌الأرب» و «آنندراج» به چشم می‌خورد. این واژه به طور خاص به معنای کسی است که در ابتدای شب (اول شب) به جای حرکت در راه، توقف کرده و در مسیر می‌خوابد.
معنای واژه
از نظر لغوی، عیهمان به فردی اطلاق می‌شود که در ابتدای شب، هنگامی که معمولاً مسافران و رهگذران به راه خود ادامه می‌دهند، تصمیم به توقف می‌گیرد و در همان مسیر یا محل توقف، استراحت یا خواب می‌کند. این رفتار ممکن است ناشی از خستگی، احتیاط یا شرایط خاص مسیر باشد.
کاربرد واژه
واژه عیهمان به طور کلی برای توصیف افرادی استفاده می‌شود که به جای ادامه دادن مسیر در طول شب، ترجیح می‌دهند استراحت کنند. این مفهوم می‌تواند به شرایط سفر در گذشته اشاره داشته باشد، زمانی که سفرهای شبانه به دلایل ایمنی یا سختی مسیر کمتر رایج بود و برخی افراد به محض رسیدن شب، در محلی امن توقف کرده و استراحت می‌کردند.
