واژه‌ی طُسُوس در زبان و ادبیات عربی، به عنوان جمعِ طَس به‌کار می‌رود. طَس خود به معنای تَشت یا ظرفی شبیه به لگن است که معمولاً از جنس مس یا فلز ساخته می‌شده و برای شست‌وشو یا مصارف مشابه مورد استفاده قرار می‌گرفته است. بنابراین، طُسُوس در کاربرد اصلی خود به چندین تَشت یا ظروف از این دست اشاره دارد. در متون کهن و فرهنگ‌نامه‌های عربی، این واژه اغلب در توصیف لوازم خانگی یا ظروف مربوط به حمام و شست‌وشو دیده می‌شود. این اصطلاح، نمونه‌ای از قواعد جمع‌سازی در زبان عربی است که در آن، واژه‌های مفرد در قالب‌های گوناگونی جمع بسته می‌شوند و طُسُوس نیز یکی از این اشکال به‌شمار می‌رود. با توجه به ریشه‌ی تاریخی این واژه، می‌توان آن را در زمره‌ی واژگان تخصصی مربوط به زندگی روزمره در تمدن اسلامی و عربی قرار داد. امروزه اگرچه کاربرد عملی این کلمه در گفتار روزمره کمتر شده، اما در متون ادبی، تاریخی و فرهنگ‌نویسی، جایگاه خود را به عنوان یک واژه‌ی معتبر و کهن حفظ کرده است.
