ضِئین در زبان عربی، به عنوان یک اسم جمع به کار می‌رود. این کلمه در متون کهن و فرهنگ‌های لغت عربی ثبت شده و کاربرد دارد. ساختار آن بر اساس قواعد صرف و نحو زبان عربی شکل گرفته است. ضِئین در حقیقت، شکل جمعِ واژه‌ی مفرد «ضَأن» محسوب می‌شود. «ضَأن» به معنای نوعی از حیوانات، به طور خاص گوسفند و به طور کلی شامل گونه‌هایی از دام‌های کوچک مانند گوسفند و بز می‌گردد. بنابراین، «ضِئین» به چندین رأس از این دسته از حیوانات دلالت دارد. منبع این تعریف، کتاب معتبر منتهی الارب ذکر شده است که از فرهنگ‌نامه‌های مهم و کهن زبان عربی به شمار می‌آید. ذکر این منبع، صحت و اصالت این تعریف لغوی را تأیید می‌کند و نشان می‌دهد که این واژه در میراث مکتوب زبان عربی ریشه دارد.
