صلداء

لغت نامه دهخدا

صلداء. [ ص ِ ] ( ع ص، اِ ) زمین درشت نیک سخت. ( منتهی الارب ). رجوع به صِلداءَة شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال شیخ بهایی فال شیخ بهایی فال تاروت فال تاروت فال تاروت فال تاروت فال عشقی فال عشقی