سلاقم، که با خوانش سُقِ شناخته می‌شود، به معنای شیر بیشه است. این واژه در متون مختلفی از جمله منتهی الارب، آنندراج و ناظم الاطباء به کار رفته است. شیر بیشه به عنوان نمادی از قدرت و شجاعت در فرهنگ ما مطرح است و به نوعی نشان‌دهنده‌ی سلطه و تسلط بر محیط است. وجود چنین موجودی در ادبیات و folklore ما بیانگر ویژگی‌های نیرومند و شجاعانه‌ای است که به انسان‌ها الهام می‌دهد. در واقع، این واژه نه تنها به یک حیوان اشاره دارد، بلکه استعاره‌ای است از ویژگی‌های انسانی که به مبارزه و فائق آمدن بر چالش‌ها اشاره دارد. به همین دلیل، استفاده از این واژه در متون ادبی، بار معنایی عمیق‌تری به خود می‌گیرد و به نوعی تمثیلی از قدرت و عزت نفس است.
