لغت نامه دهخدا سرینگاه. [ س ُ ] ( اِ مرکب ) نشستنگاه هرکسی. ( ناظم الاطباء ). نشستنگاه. ( رشیدی ) ( برهان ) ( آنندراج ). || تخت پادشاهان خصوصا. ( برهان ).
فرهنگ عمید ۱. جای سر گذاشتن.۲. بالش و بالای بستر که بر آن سر می گذارند.۱. جای نشستن، نشستنگاه، تخت، اورنگ.۲. ران و کفل.