کلمهی «سدکیش» در فارسی به معنای قوس قزح یا رنگینکمان است. این واژه در متون قدیمی فارسی به کار رفته و تصویری شاعرانه و زیبا از پدیدهی طبیعی رنگینکمان ارائه میدهد. سدکیش وقتی ظاهر میشود که نور خورشید از قطرات آب در هوا عبور کند و شکسته شده، رنگهای مختلف طیف نور را نشان دهد. این پدیده معمولاً پس از باران یا در نزدیکی آبشارها و مههای آبی دیده میشود و نمادی از زیبایی و شگفتی طبیعت است. در ادبیات فارسی، سدکیش گاهی به عنوان نماد امید، شادی یا معجزه طبیعت نیز استفاده شده است. این واژه بار معنایی مثبت و شاعرانه دارد و بیشتر در متون ادبی و تاریخی به چشم میخورد تا مکالمات روزمره. این کلمه با واژههایی مانند «رنگینکمان» و «قوس قزح» هممعنی است و به همان پدیده طبیعی اشاره دارد. در فرهنگ و هنر ایرانی، تصویر سدکیش در نقاشیها، مینیاتورها و اشعار کلاسیک برای بیان زیبایی و تنوع رنگها به کار رفته است.