لغت نامه دهخدا زیباسر. [ س َ ] ( ص مرکب ) در بیت زیر از فردوسی ظاهراً بمعنی نیک اندیشه و خوش فکر و یا سردار و سالار نیک و رئیس زیبنده و لایق و درخور آمده است: گنه کار بی بر تویی در جهان نه شاهی نه زیباسری از مهان.فردوسی.
