لغت نامه دهخدا
زکن. [ زُ ک َ ] ( ع ص، اِ ) نیک نگهبان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
زکن. [ زَ ک َ ] ( ع اِ ) گمان قوی است یا طرفی از گمان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).گمان و وهم. ( ناظم الاطباء ). گمان بمنزله یقین است نزد بعضی یا طرفی از گمان است. ( از اقرب الموارد ).
زکن. [ زَ ک ِ ] ( ع ص ) قیافه دان و صاحب فراست. ( ناظم الاطباء ).
