لغت نامه دهخدا ( زناطرة ) زناطرة. [ زِ طِ رَ ]( ع اِ ) رفقای شماتت کننده و فتنه انگیز. ( ناظم الاطباء ): در آن میانه حادثه زناطره جمریان و رنود و اوباش دست تطاول و استیلا دراز کردند. ( رشیدی ).
