لغت نامه دهخدا زغیثاء. [ زُ غ َ ] ( اِخ ) لقب عمروبن عثمان جهنی محدث که از عطیةبن لقیه روایت کند و ابوالفرج بغدادی به غلط آن را با «ر» ضبط کرده است. ( منتهی الارب ).
