لغت نامه دهخدا ( زعوفة ) زعوفة. [ زَ ف َ ] ( ع اِ )سنگی که در تک چاه گذارند وقت کندن تا بر آن نشسته گل و لای او را پاک سازند. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). سنگ که در تک چاه نهند تا گاه پاک کردن آن از گل و لای بر آن نشینند. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).
