زادِنِگاه، به صورت زادنگاه نیز نوشته می‌شود، واژه‌ای مرکب و اسم است که در زبان فارسی به‌کار می‌رود. این واژه به محل تولد، زادگاه یا میهن یک فرد اشاره دارد و بر مکانی دلالت می‌کند که شخص در آن زاده شده و پرورش یافته است. از لحاظ ساختار لغوی، این ترکیب از دو بخش زاد به معنای تولد و زاییدن، و گاه به معنای مکان و زمان تشکیل شده و در مجموع مفهوم مکان زایش را می‌رساند.
در متون ادبی و تاریخی فارسی، این واژه بارها به‌کار رفته و علاوه بر معنای تحت‌اللفظی، گاه بار عاطفی و فرهنگی عمیقی نیز دارد. زادنگاه تنها یک موقعیت جغرافیایی محض نیست، بلکه می‌تواند نماد خاستگاه فرهنگی، اجتماعی و هویتی یک شخص باشد. این کلمه با واژه‌های هم‌معنای دیگری مانند زادگاه، موطن و مولد قابل جایگزینی است و در متون رسمی و ادبی به‌عنوان اصطلاحی فاخر و ریشه‌دار مورد استفاده قرار می‌گیرد.