دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
ذکو (۱ بار)
ذکاة و تذکیه هر دو به معنی ذبح حیوان است در اقرب الموارد آمده «ذکّی الذبیحه: ذبحها» این کلمه معانی دیگر هم دارد ولی در قرآن فقط یک بار آن هم در ذبح حیوان بکار رفته، یعنی نمیخورده درنده بر شما حرام است مگر آن چه پیش از مردنش آن را ذبح کنید و آن در صورتی که قبل از مردن از درنده گرفته و ذبح شرعی کنند که حلال است. و شاید مراد آن باشد که قبلاً ذبح شده باشد. بعد مقداری از آن را درنده خورده است که بقیه حلال میباشد. ذبح شرعی شرایطی دارد که در کتب فقه مذکور است. از جمله شرایط که در قرآن مجید ذکر شده ذکر نام خدا هنگام سربریدن است که در «ذکر» گذشت و نیز اگر با خفه شدن یا چوب زدن یا از بلندی افکندن یا بشاخ زدن یا برای بتها کشته شده باشد حرام است. (مائده:3).