واژه‌ی ذَوطاء در زبان عربی، به صورت صفت و در حالت مؤنث به کار می‌رود. این کلمه از ریشه‌ی «ذ و ط» مشتق شده و شکل مذکر آن اذوَط است. کاربرد این واژه در متون کهن ادبیات عربی قابل مشاهده است و درک معنای دقیق آن مستلزم رجوع به فرهنگ‌نامه‌های معتبر می‌باشد. در ساختار صرفی زبان عربی، ذَوطاء به عنوان صفت مؤنث شناخته می‌شود که برای توصیف اسامی مؤنث به کار می‌رود. این واژه نمونه‌ای از قواعد پیچیده‌ی صرف در زبان عربی است که در آن برای بسیاری از صفات، شکل‌های جداگانه‌ای برای مذکر و مؤنث وجود دارد. بررسی ریشه‌شناسی یا ریشه‌شناختی این واژه نشان می‌دهد که ذَوطاء از مصدری ثلاثی مجرد مشتق شده است. مطالعه‌ی چنین واژه‌هایی برای محققان زبان‌شناسی تاریخی و ادبیات عربی حائز اهمیت فراوان است، چرا که درک تحولات زبانی و سیر تطور واژگانی را ممکن می‌سازد.